Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

The note

  • 1 nota

        nota ae, f    [GNA-], a means of recognition, mark, sign, stamp, impression: epistulis notam apponam eam, quae mihi tecum convenit: barbarus compunctus notis Thraeciis, i. e. tattooed: Quā notam duxit (vitulus), is marked, H.: notas et nomina gentis inurunt (in vitulos), brand with, V.: notam sine volnere fecit, bruise, O.—Plur., significant marks, written characters, signs: qui sonos vocis litterarum notis terminavit, letters.— A critical mark, marginal note: notam apponere ad malum versum.— Plur, letters, alphabetic writing (sc. litterarum): Quosque legat versūs... Grandibus marmore caede notis, large letters, O.: foliisque notas et nomina mandat, V.: Inspicit acceptas hostis ab hoste notas, the letter, O.: loci, quasi argumentorum notae, memoranda.—Of wine, a brand, stamp, kind, quality: nota Falerni, H.: hae notae sunt optimae, i. e. wines of these brands. —A nod, beck, sign: Innuet; acceptas tu quoque redde notas, O.: Concussā manu dantem sibi signa videt, redditque notas, O.— Fig., a mark, sign, token: notae ac vestigia suorum flagitiorum: interspirationis enim, non defatigationis nostrae neque librariorum notae, signs (punctuation marks). — A distinguishing mark, characteristic, note: cuiusque generis dicendi: inter conloquia insigni notā deprendi, by a marked peculiarity of dialect, L.: Signatum praesente notā nomen, with the note of the present time, H.: Fabella hominum discernit notas, Ph.—Because of the mark against the name of a degraded citizen on the censor's lists, a censorial reproach, judgment of degradation (see censor): censoriae severitatis nota: censores senatum sine ullius notā legerunt, not excluding any one, L.— A mark of ignominy, badge of infamy, reproach, disgrace: domesticae turpitudinis: homo omnibus insignis notis turpitudinis: in amore tuo cogor habere notam, i. e. am degraded, Pr.: nullā tristi notā insignitus, reproachful surname, L.
    * * *
    mark, sign, letter, word, writing, spot brand, tattoo-mark

    Latin-English dictionary > nota

  • 2 mese

    mĕsē, ēs, f., = mesê, the middle note, the note A, Vitr. 5, 4, 5; 5, 5, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > mese

  • 3 caput

        caput itis, n    [CAP-], the head: Capillus circum caput Reiectus, T.: caput obnubito, L.: capitis nives, H.: capite operto: aperire: velare, L.: abscindere cervicibus: capite demisso: attollere, O.: extollere, to become bold: breve (equi), H.: coronatum (bovis), Tb.: per caput pedesque ire, heels over head, Ct.: dux cum exercitu supra caput est, i. e. is ready to fall upon us, S.: capita conferre, to lay heads together, i. e. to confer in secret, L.: caput aut collum petere, strike at the vital parts: haec alias inter caput extulit urbes, towers, i. e. excels, V.: aliena negotia Per caput saliunt, run through the head, i. e. the mind, H.: capitis labor, mental exertion, H. — Meton., the head, top, summit, point, end, extremity: iocur sine capite (of a sacrifice), L.: in extis, O.: tignorum, Cs.: cornu duxit, donec curvata coirent capita, the ends, V. — The origin, source, spring, head (of a river), L.: caput unde erumpit Enipeus, V.: celsis caput urbibus exit, my source springs among great cities, V.—The mouth, embouchure (rare): multis capitibus in Oceanum influit, Cs.—Of plants: diducere terram ad capita, the roots, V.: papavera demisere caput, the heads, V.: capitum iugatio, branches (of the vine). — Of mountains, the summit: capita aspera montis, V. — Of persons, a head, person: ridiculum caput! T.: carum, V.: duo haec capita taeterrima: ignota, L.: di capiti ipsius reservent, for himself, V.: capiti cane talia Dardanio rebusque tuis, i. e. for Aeneas and yourself, V.: Perfidum, H.: de sacrando cum bonis capite alcuius, L.: ut caput Iovi sacraretur, L.—With numerals: capitum Helvetiorum milia CCLXIII, souls, Cs.: nullum caput Proserpina fugit, H.: in capita, to each person, L.; cf. sus Triginta capitum fetūs enixa, V.—Fig., life, physical life: Capitis periculum adire, to risk life, T.: caput obiectare periclis, V.: capitis poena, capital punishment, Cs.: certamen capitis et famae: ut capite dimices tuo, L.: caput offerre pro patriā: patrium tibi crede caput (i. e. patris vitam), O.: accusatus capitis absolvitur, of a capital crime, N.: Sthenium capite damnare.—Civil life, personality, civil rights, liberty and citizenship: capitis causae, involving citizenship: iudicium capitis: capitis deminutio, loss of civil rights, Cs.—Poet.: capitis minor, H.—Of persons, a leader, chief, guide: concitandorum Graecorum: capita nominis Latini, heads, chiefs, L.: ut se Suevorum caput credant, chief tribe, Ta.: capita coniurationis securi percussi, L.: illic est huic rei caput, author, contriver, T.: ab illo fonte et capite Socrate: corpori valido caput deerat, leader, L.: ipsum Expugnare caput, the great man himself, H. —A head, chief, capital: Thebae totius Graeciae, first city, N.: Roma, orbis terrarum, L.: castellum eius regionis, principal place, L.: Romam caput Latio esse, L.: ius nigrum, cenae caput, principal dish: fundus, vestrae pecuniae, chief source of income: caput esse artis, decere, the note, characteristic: ad consilium de re p. dandum caput est nosse rem p., first qualification: caput litterarum cum alquo, reason for corresponding: Epicuri, chief dogma: caput belli et summa, V.—In writings, a division, paragraph, chapter: legis: caput Annianum de hereditatibus, passage in the will of A.— Of money, the principal sum, capital, stock: quibus ille de capite dempsisset, reduced their debts: de capite deducite alqd, L.: Quinas hic capiti mercedes exsecet, extort sixty per centum, H.
    * * *
    head; person; life; leader; top; source/mouth (river); capital (punishment); heading; chapter, principal division

    Latin-English dictionary > caput

  • 4 parhypate

    Lewis & Short latin dictionary > parhypate

  • 5 versus

    1.
    versus ( vors-), a, um, Part. of verto.
    2.
    versus ( vors-), adv. and prep., v. verto, P. a. fin.
    3.
    versus ( vors-), ūs (ante-class. collat. form of the plur. versi, Laev. ap. Prisc. p. 712 P.: versorum, Laber. ib.: versis, Val. ib.), m. [verto, a turning round, i. e. of the plough].
    I.
    A furrow, Col. 2, 2, 25; Plin. 18, 19, 49, § 177.—
    II.
    Transf., a line, row.
    A.
    In gen.:

    in versum distulit ulmos,

    Verg. G. 4, 144:

    remorum,

    Liv. 33, 30, 5; cf. Verg. A. 5, 119:

    foliorum,

    Plin. 15, 29, 37, § 122:

    creber catenarum,

    Sil. 7, 658.—
    B.
    In partic., a line of writing; and in poetry, a verse:

    ut primum versum (legis) attenderet,

    Cic. Rab. Post. 6, 14:

    deplorat primis versibus mansionem suam,

    id. Att. 2, 16, 4; id. de Or. 1, 61, 261:

    magnum numerum versuum ediscere,

    Caes. B. G. 6, 14; Nep. Epam. 4, 6; Liv. 41, 24, 13; Quint. 1, 4, 3; 7, 1, 37; 10, 1, 38; 10, 1, 41; Plin. Ep. 4, 11, 16; Ov. Am. 1, 11, 21:

    si quis minorem gloriae fructum putat ex Graecis versibus percipi quam ex Latinis, vehementer errat,

    Cic. Arch. 10, 23; id. de Or. 2, 64, 257; 3, 50, 194; id. Or. 20, 67; Quint. 9, 4, 48 sq.; 11, 2, 39; 11, 2, 51; Hor. S. 1, 10, 54; 2, 1, 21; id. Ep. 2, 2, 52; Verg. E. 5, 2.—
    C.
    The note, song of the nightingale, Plin. 10, 29, 43, § 83.—
    III.
    A land-measure, = Gr. plethron, Varr. R. R. 1, 10, 1.—
    IV.
    A kind of dance, or a turn, step, pas in a dance, Plaut. Stich. 5, 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > versus

  • 6 vorsus

    1.
    versus ( vors-), a, um, Part. of verto.
    2.
    versus ( vors-), adv. and prep., v. verto, P. a. fin.
    3.
    versus ( vors-), ūs (ante-class. collat. form of the plur. versi, Laev. ap. Prisc. p. 712 P.: versorum, Laber. ib.: versis, Val. ib.), m. [verto, a turning round, i. e. of the plough].
    I.
    A furrow, Col. 2, 2, 25; Plin. 18, 19, 49, § 177.—
    II.
    Transf., a line, row.
    A.
    In gen.:

    in versum distulit ulmos,

    Verg. G. 4, 144:

    remorum,

    Liv. 33, 30, 5; cf. Verg. A. 5, 119:

    foliorum,

    Plin. 15, 29, 37, § 122:

    creber catenarum,

    Sil. 7, 658.—
    B.
    In partic., a line of writing; and in poetry, a verse:

    ut primum versum (legis) attenderet,

    Cic. Rab. Post. 6, 14:

    deplorat primis versibus mansionem suam,

    id. Att. 2, 16, 4; id. de Or. 1, 61, 261:

    magnum numerum versuum ediscere,

    Caes. B. G. 6, 14; Nep. Epam. 4, 6; Liv. 41, 24, 13; Quint. 1, 4, 3; 7, 1, 37; 10, 1, 38; 10, 1, 41; Plin. Ep. 4, 11, 16; Ov. Am. 1, 11, 21:

    si quis minorem gloriae fructum putat ex Graecis versibus percipi quam ex Latinis, vehementer errat,

    Cic. Arch. 10, 23; id. de Or. 2, 64, 257; 3, 50, 194; id. Or. 20, 67; Quint. 9, 4, 48 sq.; 11, 2, 39; 11, 2, 51; Hor. S. 1, 10, 54; 2, 1, 21; id. Ep. 2, 2, 52; Verg. E. 5, 2.—
    C.
    The note, song of the nightingale, Plin. 10, 29, 43, § 83.—
    III.
    A land-measure, = Gr. plethron, Varr. R. R. 1, 10, 1.—
    IV.
    A kind of dance, or a turn, step, pas in a dance, Plaut. Stich. 5, 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > vorsus

  • 7 Merula

    1.
    mĕrŭla, ae, f. (post-class. collat. form mĕrŭlus, i, m., Auct. Carm. Philom. 13), a blackbird, ousel, merle.
    I.
    Lit.:

    evolare merulas,

    Cic. Fin. 5, 15, 42:

    ut merula, quia sola volat, quasi mera volans nominaretur,

    Quint. 1, 6, 38; cf. Plin. 10, 29, 42, § 80; 10, 30, 45, § 87; 10, 53, 74, § 147.—
    II.
    Transf.
    A.
    A fish, the sea-carp:

    merulae virentes,

    Ov. Hal. 114; cf. Plin. 32, 11, 53, § 149.—
    B.
    A kind of hydraulic machine that produced a sound like the note of the blackbird, Vitr. 10, 12.
    2.
    Mĕrŭla, ae, m., a Roman surname, e. g.
    A.
    Cn. Cornelius Merula, Liv. 33, 55.—
    B.
    L. Cornelius Merula, flamen Dialis, Vel. 2, 20; Val. Max. 9, 12, 5; Tac. A. 3, 58, 2.
    3.
    Mĕrŭla, ae, m., a river of Liguria, now Arosia, Plin. 3, 5, 7, § 48.

    Lewis & Short latin dictionary > Merula

  • 8 merula

    1.
    mĕrŭla, ae, f. (post-class. collat. form mĕrŭlus, i, m., Auct. Carm. Philom. 13), a blackbird, ousel, merle.
    I.
    Lit.:

    evolare merulas,

    Cic. Fin. 5, 15, 42:

    ut merula, quia sola volat, quasi mera volans nominaretur,

    Quint. 1, 6, 38; cf. Plin. 10, 29, 42, § 80; 10, 30, 45, § 87; 10, 53, 74, § 147.—
    II.
    Transf.
    A.
    A fish, the sea-carp:

    merulae virentes,

    Ov. Hal. 114; cf. Plin. 32, 11, 53, § 149.—
    B.
    A kind of hydraulic machine that produced a sound like the note of the blackbird, Vitr. 10, 12.
    2.
    Mĕrŭla, ae, m., a Roman surname, e. g.
    A.
    Cn. Cornelius Merula, Liv. 33, 55.—
    B.
    L. Cornelius Merula, flamen Dialis, Vel. 2, 20; Val. Max. 9, 12, 5; Tac. A. 3, 58, 2.
    3.
    Mĕrŭla, ae, m., a river of Liguria, now Arosia, Plin. 3, 5, 7, § 48.

    Lewis & Short latin dictionary > merula

  • 9 paranete

    părănētē, ēs, f., = paranêtê, the last string but one; hence, the note next to the highest, Vitr. 6, 1; cf. id. 5, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > paranete

  • 10 drenso

    drenso, āre, v. n., expresses the note of the swan, Auct. Philom. 23.

    Lewis & Short latin dictionary > drenso

  • 11 gruo

    grŭo, ĕre, v. n. [grus], the note of the crane, to crunk, crunkle: gruere dicuntur grues, ut sues grunnire, Paul. ex Fest. p. 97: grus gruit, Auct. Carm. de Philom. 23.

    Lewis & Short latin dictionary > gruo

  • 12 gryllo

    gryllo, āre, v. n. [gryllus], the note of the cricket, to chirp: et gryllus gryllat, Auct. Carm. de Philom. 62.

    Lewis & Short latin dictionary > gryllo

  • 13 jugatus

    1.
    jŭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [jugum], to bind to laths or rails.
    I.
    Lit.:

    furcas vel palos perticis jugare,

    Col. 12, 39; 12, 15, 1:

    vineam,

    id. 4, 26, 1.—
    II.
    Transf., to marry ( poet.):

    cui pater intactam dederat, primisque jugarat Ominibus,

    Verg. A. 1, 345. —
    B.
    In gen., to join, connect: sol vagus igneas habenas Immittit propius, jugatque terrae, Naev. ap. Macr. S. 1, 18.—Hence, jŭ-gātus, a, um, P. a.
    A.
    Joined, connected: virtutes inter se nexae et jugatae sunt, Cic. Tusc. 3, 8, 17.—
    B.
    Jugata verba, derived from one another (as justus, justitia, juste), Quint. 6, 3, 66; cf. 5, 10, 94.
    2.
    jugo, ĕre, v. n., to utter the note of the kite (milvus), Varr. ap. Non. 179, 2; cf. Paul. ex Fest. p. 104 Müll., and jugit iktin boai, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > jugatus

  • 14 jugo

    1.
    jŭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [jugum], to bind to laths or rails.
    I.
    Lit.:

    furcas vel palos perticis jugare,

    Col. 12, 39; 12, 15, 1:

    vineam,

    id. 4, 26, 1.—
    II.
    Transf., to marry ( poet.):

    cui pater intactam dederat, primisque jugarat Ominibus,

    Verg. A. 1, 345. —
    B.
    In gen., to join, connect: sol vagus igneas habenas Immittit propius, jugatque terrae, Naev. ap. Macr. S. 1, 18.—Hence, jŭ-gātus, a, um, P. a.
    A.
    Joined, connected: virtutes inter se nexae et jugatae sunt, Cic. Tusc. 3, 8, 17.—
    B.
    Jugata verba, derived from one another (as justus, justitia, juste), Quint. 6, 3, 66; cf. 5, 10, 94.
    2.
    jugo, ĕre, v. n., to utter the note of the kite (milvus), Varr. ap. Non. 179, 2; cf. Paul. ex Fest. p. 104 Müll., and jugit iktin boai, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > jugo

  • 15 trisso

    trisso, āre, v. n., of the note of the swallow, to twitter, Auct. Carm. Philom. 26 (al. trinsat).

    Lewis & Short latin dictionary > trisso

  • 16 proslambanomenos

    proslambănŏmĕnos, i, m.,=proslambanomenos (taken in addition), the note A in music, Vitr. 5, 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > proslambanomenos

  • 17 nota

    nŏta, ae, f. [nosco], a mark, sign, note (cf.: signum, insigne, indicium): nota alias significat signum; ut in pecoribus, tabulis, libris, litterae singulae aut binae, alias ignominiam, Paul. ex Fest. p. 174 Müll. (v. in the foll.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    reliquis epistulis notam apponam eam, quae mihi tecum convenit,

    Cic. Fam. 13, 6, a, 2:

    si signa et notas ostenderem locorum,

    id. de Or. 2, 41, 174; Liv. 37, 31:

    sive puer furens Impressit memorem dente labris notam,

    Hor. C. 1, 13, 11:

    caeruleae cui (angui) notae,

    Verg. A. 5, 87.—
    B.
    In partic.
    1.
    Notae litterarum, marks or characters in writing, letters:

    qui sonos vocis, qui infiniti videbantur, paucis litterarum notis terminavit,

    Cic. Tusc. 1, 25, 62:

    sortes in robore insculptae priscarum litterarum notis,

    id. Div. 2, 41, 85.—So without litterarum:

    quosque legat versus oculo properante viator, Grandibus in tituli marmore caede notis,

    Ov. Tr. 3, 3, 72:

    foliisque notas et nomina mandat,

    Verg. A. 3, 444: C nota praenominis, cum sola Gaium notat;

    item numeri cum centum significat,

    Diom. 418 P.—
    b.
    Transf., notae, a letter, epistle, writing ( poet.):

    inspicit acceptas hostis ab hoste notas,

    Ov. H. 4, 6; 20, 207; id. M. 6, 577:

    incisa notis marmora publicis,

    Hor. C. 4, 8, 13.—
    2.
    Secret characters, secret writing, cipher:

    in quibus (epistulis), si qua occultius perferenda essent, per notas scripsit,

    Suet. Caes. 56; id. Aug. 88; Cic. Mur. 11, 25; cf. Gell. 17, 9; Isid. Orig. 1, 25.—
    3.
    Short-hand characters, stenographic signs, used instead of the letters of the alphabet:

    apud veteres cum usus notarum nullus esset, propter perscribendi difficultatem... quaedam verba atque nomina ex communi sensu primis litteris notabant, et singulae litterae quid significarent, in promptu erat,

    Val. Prob. de Jur. Not. Signif. 1:

    quid verborum notas, quibus quamvis citata excipitur oratio et celeritatem linguae manus sequitur?

    Sen. Ep. 90, 25; Suet. Tit. 3:

    notis scriptae tabulae non continentur edicto, quia notas litteras non esse Pedius scripsit,

    Dig. 37, 1, 6; ib. 50, 13, 1, § 7: verba notis brevibus comprendere cuncta peritus, Raptimque punctis dicta praepetibus sequi, Prud. steph. 9, 23.—
    4.
    Memoranda, notes, brief extracts:

    idem (Aristoteles) locos, quasi argumentorum notas, tradidit,

    Cic. Or. 14, 46.—
    5.
    A note in music:

    notis musicis cantica excipere,

    Quint. 1, 12, 14. —
    6.
    A critical mark, made on the margin of a book in reading, to point out particular passages:

    notam apponere ad malum versum,

    Cic. Pis. 30, 73:

    mittam tibi libros, et imponam notas, ut ad ea ipsa protinus, quae probo et miror accedas,

    Sen. Ep. 6, 4; cf. Isid. Orig. 1, 21; Varr. R. R. 1, 59, 2.— Hence,
    b.
    Transf., a critical remark, a note, on a writing:

    ex notā Marcelli constat, etc.,

    Dig. 49, 17, 10; Cod. Th. 1, 4, 1.—
    7.
    A mark on a wine-cask, to denote the quality of the wine:

    nota Falerni,

    Hor. C. 2, 3, 8; id. S. 1, 10, 24.—Hence,
    b.
    Transf., a sort, kind, quality:

    eae notae sunt optimae,

    i. e. wines of those brands, Cic. Brut. 83, 287:

    ex hac notā corporum est aër,

    Sen. Q. N. 2, 2, 4:

    secundae notae mel,

    Col. 9, 15, 3:

    eum ex hac notā litteratorum esse,

    Petr. 83: de meliore notā, Cur. ap. Cic. Fam. 7, 29, 1:

    quaedam beneficia non sunt ex hac vulgari notā, sed majora,

    Sen. Ben. 3, 9, 1.—
    8.
    A distinguishing mark. distinctive feature:

    cujusque generis dicendi nota,

    Cic. Or. 23, 75; Phaedr. 4, 22, 22.—
    9.
    A nod, beck, sign:

    innuet: acceptas tu quoque redde notas,

    Ov. A. A. 3, 514; id. M. 11, 466. —
    10.
    A brand on the body of a bad slave:

    multos honesti ordinis, deformatos prius stigmatum notis, ad metalla condemnavit,

    Suet. Calig. 27.—Also of tattoo-marks:

    barbarus compunctus notis Thraciis,

    Cic. Off. 2, 7, 25:

    interstincti corpora... fucatis et densioribus notis,

    Amm. 31, 2, 14.—
    11.
    A mark, spot, mole on the body (syn.:

    naevus, macula): corpore traditur maculoso dispersis per pectus atque alvum genetivis notis,

    Suet. Aug. 80; Hor. C. 4, 2, 59.—
    12.
    A stamp impression on a coin:

    nummos omnis notae,

    Suet. Aug. 75; 94; id. Ner. 25.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a mark, sign, token:

    notae ac vestigia suorum flagitiorum,

    Cic. Verr. 2, 2, 47, § 115:

    quam scite per notas nos certiores facit Juppiter,

    id. Div. 2, 21, 47:

    mihi quoque impendere idem exitium, certis quibusdam notis augurabar,

    Plin. Ep. 3, 11, 3:

    nomina et notae morti destinatorum,

    Suet. Calig. 49:

    pro re publicā cicatrices ac notas virtutis accipere,

    Cic. Rab. Perd. 13, 36: interspirationis enim, non defatigationis nostrae neque librariorum notae, signs of punctuation marks, Cic. de Or. 3, 44, 173.—
    B.
    In partic.
    1.
    A characteristic quality, character:

    patefacta interiore notā animi sui,

    Suet. Tib. 54.—
    2.
    Nota censoria, or simply nota, the mark or note which the censors affixed in their lists of citizens to the name of any one whom they censured for immorality or want of patriotism:

    censoriae severitatis nota,

    Cic. Clu. 46, 129:

    patrum memoriā institutum fertur, ut censores motis e senatu adscriberent notas,

    Liv. 39, 42, 6 sq.:

    duo milia nominum in aerarios relata, tribuque omnes moti, additumque tam acri censoriae notae triste senatus consultum, ut, etc.,

    id. 24, 18, 9 Weissenb.:

    censores senatum sine ullius notā legerunt,

    not excluding any one, id. 32, 7, 3:

    censores eo anno... de senatu novem ejecerunt. Insignes notae fuerunt Maluginensis et Scipionis et, etc.,

    id. 41, 27, 1 sq.:

    notae jam destinatae exemptus est,

    Gell. 4, 20, 8; v. Dict. of Antiq. p. 664 sq.—Hence,
    b.
    Transf., a mark of ignominy or infamy, a reproach, disgrace: quem scis scire tuas omnes maculasque notasque, Lucil. ap. Non. 354, 21:

    quae nota domesticae turpitudinis non inusta vitae tuae est?

    Cic. Cat. 1, 6, 13:

    Gabinii litteras insigni quādam notā atque ignominiā novā condemnāstis,

    id. Prov. Cons. 10, 25:

    o turpem notam temporum illorum,

    id. Off. 3, 18, 74:

    homo omnibus notis turpitudinis insignis,

    id. Rab. Perd. 9, 24:

    nota ignominiaque Philippi,

    Liv. 21, 44, 7:

    sempiternas foedissimae turpitudinis notas subire,

    Cic. Pis. 18, 41:

    notā laborare,

    Dig. 3, 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > nota

  • 18 subscribo

    sub-scrībo, psi, ptum, 3, v. a.
    I.
    To write underneath or below (class.; cf. subnoto).
    A.
    In gen.:

    statuis inauratis... subscripsit, Reges ab se in gratiam esse reductos,

    Cic. Clu. 36, 101; cf.:

    subscripsere quidam L. Bruti statuae: utinam viveres, etc.,

    Suet. Caes. 80:

    si quaeret Pater Urbium Subscribi statuis,

    Hor. C. 3, 24, 28; cf.:

    meo subscribi causa sepulcro,

    Ov. M. 9, 563: quarum (litterarum) exemplum subscripsi, Balb. ap. Cic. Att. 9, 13, A, § 1; Treb. ap. Cic. Fam. 12, 16, 3; cf.:

    seminaria ulmorum parentur eā ratione, quam deinceps subscripsimus,

    Col. 5, 6, 5.—
    B.
    In partic.
    1.
    Jurid. t. t., to write down, sign, or subscribe one's name to an accusation (either as principal prosecutor or as seconding others), together with the ground of the charge; hence, in gen., to charge, accuse, prosecute: in L. Popillium subscripsit L. Gellius, quod is pecuniam accepisset, quo innocentem condemnaret, Cic. Clu. 47, 131; cf.:

    quia parricidii causa subscripta esset,

    id. Inv. 2, 19, 58:

    Gabinium de ambitu reum fecit P. Sulla, subscribente privigno Memmio, fratre Caecilio, etc.,

    id. Q. Fr. 3, 3, 2; cf.:

    Capito Agrippae subscripsit in C. Cassium,

    Vell. 2, 69, 5; and:

    accusanti patrono subscripsit,

    Suet. Rhet. 3; Nep. Att. 6, 3:

    cras subscribam homini dicam,

    Plaut. Poen. 3, 6, 5:

    in crimen,

    Dig. 47, 1, 3; 47, 2, 92:

    in crimine,

    ib. 48, 10, 24.—
    2.
    Publicists' t. t., of the censor, to write down, set down, note down the reason of his official censure under or against the name of the person censured:

    video animadvertisse censores in judices quosdam illius consilii Juniani, cum istam ipsam causam subscriberent,

    Cic. Clu. 42, 119:

    censor C. Ateium notavit, quod ementitum auspicia subscripsit,

    id. Div. 1, 16, 29:

    haec quae de judicio corrupto subscripserint, etc.,

    id. Clu. 45, 127: ac primum illud statuamus, utrum quia censores subscripserint, ita sit;

    an quia ita fuerit, illi subscripserint,

    id. ib. 44, 123:

    quod censores de ceteris subscripserunt,

    Quint. 5, 13, 33.—
    3.
    To sign, subscribe a document (by appending one's name or a formula of greeting;

    perh. not ante-Aug.): omnes (tutores) debent unius editioni subscribere,

    Dig. 2, 13, 6:

    rationibus, testamento,

    ib. 40, 7, 40;

    for which, also, rationes,

    ib. 35, 1, 80 fin.; 34, 3, 12:

    si subscripserit in tabulis emptionis, concessisse videtur,

    ib. 20, 6, 8 fin.:

    cum de supplicio cujusdam capite damnati, ut ex more subscriberet, admoneretur,

    Suet. Ner. 10; id. Calig. 29:

    ipse Commodus in subscribendo tardus et neglegens, ita ut libellis una forma multis subscriberet, in epistolis autem plurimis Vale tantum scriberet,

    Lampr. Commod. 13; Suet. Tib. 32 Wolf (cf. Dio, 57, 11).—
    b.
    Transf.
    (α).
    To assent to, agree to, approve of any thing:

    nec quicquam prius pro potestate subscripsit, quam quingenties sestertium ad peragendam Auream domum,

    Suet. Oth. 7:

    Caesaris irae,

    Ov. Tr. 1, 2, 3:

    aut gratiae aut odio suo,

    Phaedr. 3, 10, 57:

    odiis accusationibusque Hannibalis,

    Liv. 33, 47:

    orationi alicujus,

    id. 10, 22:

    luxuriae,

    Cels. 3, 4:

    si fortuna voto subscripserit,

    Col. 1, 2, 3: tuo desiderio, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 95 (96):

    amoribus alicujus,

    Val. Max. 4, 7, 4.—
    (β).
    To grant, allow, accord a thing to any one (post-class.), Tert. Virg. Vel. 10; id. Idol. 13; id. Anim. 40.—
    II.
    (With the idea of the verb predom.) To write or note down (=notare;

    very rare): numerum aratorum,

    Cic. Verr. 2, 3, 51, § 120:

    audita,

    Quint. 12, 8, 8:

    quaedam,

    Suet. Aug. 27; cf.:

    suspiria nostra (a delatoribus),

    Tac. Agr. 45 (acc. to others this passage belongs to B. 1.).

    Lewis & Short latin dictionary > subscribo

  • 19 adnoto

    an-nŏto (better adn-), āvi, ātum, 1, v. a., to put a note to something, to write down something, to note down, remark, comment on (only in post-Aug. prose, like its derivatives annotatio, annotator, annotamentum, etc.).
    I.
    A.. In gen.:

    ut meminisset atque adnotaret, quid et quando et cui dedisset,

    Col. 12, 3, 4:

    in scriptis adnotare quaedam ut tumida,

    Plin. Ep. 9, 26, 5:

    liber legebatur, adnotabatur,

    id. ib. 3, 5, 10; so Suet. Gram. 24:

    quā in re et aliud adnotare succurrit,

    Plin. 7, 48, 49, § 157:

    quod annales adnotavere,

    id. 34, 6, 11, § 24:

    de quibus in orthographiā pauca adnotabo,

    Quint. 1, 14, 7 al. —Hence,
    B.
    = animadvertere, to observe, perceive:

    cum adnotāsset insculptum monumento militem Gallum, etc.,

    Suet. Ner. 41.—
    C.
    Adnotare librum, to give a book some title, to entitle, denominate: ausus est libros suos philalêtheis adnotare, Lact. 5, 3 fin.
    D.
    Annotari, to be distinguished, noted for something:

    haec litora pisce nobili adnotantur,

    Plin. 3, 5, 9, § 60.—
    II.
    Judic. t. t.
    A.
    To enter or register an absent person among the accused:

    absens requirendus, adnotandus est, ut copiam sui praestet,

    Dig. 48, 17, 1.—
    B.
    To note or designate one, already condemned, for punishment:

    quos, quia cives Romani erant, adnotavi in urbem remittendos,

    Plin. Ep. 10, 97; so id. ib. 3, 16; 7, 20; id. Pan. 56 Schwarz; Suet. Calig. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > adnoto

  • 20 annoto

    an-nŏto (better adn-), āvi, ātum, 1, v. a., to put a note to something, to write down something, to note down, remark, comment on (only in post-Aug. prose, like its derivatives annotatio, annotator, annotamentum, etc.).
    I.
    A.. In gen.:

    ut meminisset atque adnotaret, quid et quando et cui dedisset,

    Col. 12, 3, 4:

    in scriptis adnotare quaedam ut tumida,

    Plin. Ep. 9, 26, 5:

    liber legebatur, adnotabatur,

    id. ib. 3, 5, 10; so Suet. Gram. 24:

    quā in re et aliud adnotare succurrit,

    Plin. 7, 48, 49, § 157:

    quod annales adnotavere,

    id. 34, 6, 11, § 24:

    de quibus in orthographiā pauca adnotabo,

    Quint. 1, 14, 7 al. —Hence,
    B.
    = animadvertere, to observe, perceive:

    cum adnotāsset insculptum monumento militem Gallum, etc.,

    Suet. Ner. 41.—
    C.
    Adnotare librum, to give a book some title, to entitle, denominate: ausus est libros suos philalêtheis adnotare, Lact. 5, 3 fin.
    D.
    Annotari, to be distinguished, noted for something:

    haec litora pisce nobili adnotantur,

    Plin. 3, 5, 9, § 60.—
    II.
    Judic. t. t.
    A.
    To enter or register an absent person among the accused:

    absens requirendus, adnotandus est, ut copiam sui praestet,

    Dig. 48, 17, 1.—
    B.
    To note or designate one, already condemned, for punishment:

    quos, quia cives Romani erant, adnotavi in urbem remittendos,

    Plin. Ep. 10, 97; so id. ib. 3, 16; 7, 20; id. Pan. 56 Schwarz; Suet. Calig. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > annoto

См. также в других словарях:

  • The Note — may refer to:* The Note (ABC News), a summary and analysis of political news stories by ABCNews.com * The Note (album), a Bane album * The Note ( Dynasty ), a fourth season episode of American television drama series Dynasty * The Note ( Seinfeld …   Wikipedia

  • The Note (ABC News) — The Note is a summary and analysis of political news stories and trends published every weekday morning by ABCNews.com.Begun as an internal staff e mail by then Political Director Mark Halperin, it was first published on January 14, 2002 and… …   Wikipedia

  • The Note (Seinfeld) — Infobox Television episode Title = The Note Series = Seinfeld Caption = George receives a massage from a man. Season = 3 Episode = 18 Airdate = September 18, 1991 Production = Writer = Stephen Orlando Director = Tom Cherones Guests = Episode list …   Wikipedia

  • The Note (album) — Infobox Album Name = The Note Type = Album Artist = Bane Released = May 17, 2005 Recorded = January 2005 Genre = Hardcore Length = 28:05 Label = Equal Vision Records Producer = Brian McTernan Last album = Give Blood (2001) This album = The Note… …   Wikipedia

  • Hittin' the Note — Infobox Album Name = Hittin the Note Type = studio Artist = The Allman Brothers Band Released = March 18, 2003 Recorded = December 2001 April 2002 Water Music, Hoboken, NJ Genre = Southern rock Length = 74:54 Label = Sanctuary Producer = Michael… …   Wikipedia

  • Note — Note, n. [F. note, L. nota; akin to noscere, notum, to know. See {Know}.] 1. A mark or token by which a thing may be known; a visible sign; a character; a distinctive mark or feature; a characteristic quality. [1913 Webster] Whosoever appertain… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Note of hand — Note Note, n. [F. note, L. nota; akin to noscere, notum, to know. See {Know}.] 1. A mark or token by which a thing may be known; a visible sign; a character; a distinctive mark or feature; a characteristic quality. [1913 Webster] Whosoever… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • The Million Pound Note — British theatrical poster Directed by Ronald Neame Produced by …   Wikipedia

  • Note Printing Australia — (NPA), which is located in Craigieburn, Melbourne, is a wholly owned subsidiary of the Reserve Bank of Australia and was corporatised in July 1998. NPA has its origins as a subsidiary of the Commonwealth Bank and was established in 1913 to print… …   Wikipedia

  • Note (disambiguation) — Note, notes, or NOTE may refer to: Note, a musical note Note, a security (finance), a type of bond Banknote, a form of cash currency, also known as bill in the United States and Canada Note (perfumery), a scent experienced as a perfume fades… …   Wikipedia

  • The Wide Window —   …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»